Een stukje wandelen...

Het rustmomentje heeft me goed gedaan en na weer een koude douche, voel ik me weer een beetje mens.

Mijnheer Kibrifasi zegt dat we rondje gaan wandelen. Het lijkt mij wat vreemd, maar wie weet wat er hier in de buurt allemaal te zien is, dus ik stem in. Het is me nog vreemder als we daarna in de auto stappen en richting Paramaribo rijden. Het blijkt dat ‘een rondje wandelen’ hier in Suriname betekent dat je een rondje gaat rijden.

Onderweg halen we Dana weer op die mee uit gaat wandelen.

We rijden voorbij Paramaribo richting de oceaan en mijnheer Kibrifasi wijst verschillende plekken aan waar ik de as van mijn oom zou kunnen uitstrooien.

Palmentuin (niet eigen foto)

Weer terug in Paramaribo, rijden we langs verschillende bezienswaardigheden zoals de Palmentuin, mijnheer Kibrifasi vertelt dat het ook een bekende plek is, omdat er een homomoord heeft plaatsgevonden. Even later rijden we langs het presidentiële paleis en de plek waar de 8-decembermoorden zijn gepleegd. Ik merk dat mijn reis – ongetwijfeld onbewust – toch een bepaald thema heeft…

We rijden als laatste langs de Waterkant, een plek die bekend staat vanwege de ontspanning, de eettentjes en waar de locals op vrijdag- en zaterdagavond vaak heen gaan om een ‘djogo’ te drinken (er wordt dan een literfles Parbobier besteld met een aantal plastic bekertjes en die wordt dan met het gezelschap soldaat gemaakt)

Waterkant overdag (niet eigen foto)

Laat maken we het niet. Onderweg naar mijnheer Kibrifasi’s huis, stoppen we bij het huis van ene Tante Nos.

Blijkbaar is het heel normaal om gewoon bij iemand langs te gaan en wat te eten, waarna men vrijwel na het eten weer weggaat. Bij tante Nos, kookt Dana wat eten; loempia’s en een soort kroketjes (voor mij veel te veel trouwens). Ook tante Nos, kijkt wat zorgelijk dat ik niet zo veel eet.

Een ‘Soft’ later zitten we weer in de auto om de wandeling naar mijnheer Kibrifasi’s huis af te ronden. We stoppen nog bij een supermarktje voor een blikje Parbo (de meesten mensen lijken hier gewoon hun drinken bij de supermarkt te halen als men dorst heeft, in plaats van het standaard in huis te hebben) dat ik opdrink op mijn stoeltje naast de keukendeur en ik luister naar het vreemdsoortige fluitgeluid, dat kikkertjes blijken te zijn en ik kijk naar enkele vleermuizen die in de lucht voor me voorbij dartelen, op zoek naar een hapje in de lucht. De zorgen lijken op dit moment even wat verder weg…