We rijden naar
Paramaribo. Toen mijn oom overleed, heeft de politie een bedrijf gebeld om zijn
lichaam af te voeren, laten balsemen en op te slaan in het academisch
ziekenhuis. Dat bedrijf was een bedrijf van een mevrouw Poese. Zij was ook
degene die de schoonmaak heeft geregeld en het lijkt tot nu toe een redelijk
normaal verloop van dingen.
Maar niets is minder
waar. Vriendin is namelijk ook dingen gaan regelen. Via een nicht heeft ze de
uitvaartonderneming genaamd ‘Hamdad’ in de arm genomen. Suriname kent twee
uitvaartondernemingen; Poese en Hamdad. De reden waarom zij Hamdad heeft
gekozen is tot nu toe mij nog steeds een raadsel.
Vriendin had tot nu toe
mij alleen via de WhatsApp op de hoogte gehouden van wat er speelde en wat
vage prijzen doorgestuurd. Zij stelde dat het goed geregeld was en ik had geen
reden om argwaan te hebben.
Toch zat het me niet
lekker. Gezien mijn oom – zo lijkt het nu ik de papieren grotendeels doorgenomen
heb - niet verzekerd was voor zijn uitvaart, zijn de kosten voor mijn rekening.
Het is dus voor mij kostentechnisch belangrijk om dingen na te kijken.
Al bij het regelen van
de schoonmaker schijnt er behoorlijk gesteggel geweest te zijn over geld. Ik
wil dus zelf de prijzen opvragen bij de verschillende ondernemingen en ik begin
bij Poese.
Ik heb doorgekregen dat
Hamdad voor de crematie en opbaring een duizend tot vijftienhonderd euro
rekent. Ook dat vind ik vreemd, want van een opbaring kan absoluut geen sprake
zijn. De verregaande staat van ontbinding is nu niet iets waar je nog iets van
opgebaard wilt zien.
Inmiddels zit ik in de
door airconditioning zeer gekoelde kantoorruimte van mevrouw Poese. Daar blijkt
wel hoe raar het verhaal van Hamdad is. Mevrouw Poese berekent keurig met een
nauwkeurig gespecificeerde rekening voor wat de kosten zullen zijn.
Crematie, vervoer,
balsemen, huur van het mortuarium (speciale koeling), schoonmaak van het huis,
een kort afscheid in de aula van het ziekenhuis, lijkwade (hij zal worden
gewikkeld in katoen ivm de vorm en staat van het lichaam) en nog wat andere
zaken, kosten bijelkaar –na de wisselkoers- 1200 euro. En dat terwijl Hamdad
die extra kosten voor mortuarium, koelen, vervoer en schoonmaak er bij zijn
prijs niet eens had bij gerekend. Dan was ik ver over die 1500 euro heen
gegaan.
Vanuit het kantoor van mevrouw
Poese, bellen we de heer Hamdad. Die heel uitgebreid vertelt dat hij alles al
met de nabestaanden heeft geregeld en dat hij al heel veel werk heeft gedaan
sinds zondag. Maar laten we wel wezen; Poese deed het vervoer en regelde de
schoonmaak; die Hamdad heeft tot nu toe geen zak gedaan. Hamdad gaat zelfs zo
ver om te stellen dat hij akkoord heeft van de nabestaande en de gemachtigde.
Het is toch zeer vreemd dat ik – als enige nabestaande en gemachtigde – die hele
Hamdad gesproken noch gezien heb en al helemaal niks weet van een akkoord.
Dat akkoord had hij wel –
wettelijk gezien- van mij moeten hebben en niet van ene nicht van ene vriendin.
Hij is dus, feitelijk, buitenwettelijk te werk gegaan. Hij wordt ook boos als
mevrouw Poese vertelt dat die nabestaande en gemachtigde in haar kantoor zit en
dat de zaken toch echt anders liggen. Het is voor mij een reden om niet eens
meer een prijs te gaan opvragen bij die Hamdad en mevrouw Poese gelijk de
opdracht te gunnen.
Nu wil Hamdad wel een
fee, voor het “werk” dat hij gedaan heeft. Dat is noppes, maar ik kan niet
anders dan die fee betalen. Mevrouw Poese heeft hem, omdat nicht dat had
geregeld en had gezegd dat de nabestaande Hamdad had ingehuurd, een bepaald
papier overhandigd, dat ik nodig heb om te laten ondertekenen bij het Openbaar
ministerie ten behoeve van vrijgave van het lichaam. Dat is reinste chantage,
maar ik wil zo snel mogelijk van die Hamdad af zijn.
Ik heb het dus
uiteindelijk allemaal met Poese geregeld en in plaats van de eerder geregelde
zaterdag, wordt nu op vrijdag mijn oom gecremeerd. Vriendin komt donderdag aan,
dus dat kan makkelijk. Ik wil mijn oom niet langer hoeven te bewaren omdat het
haar beter uit komt. Zij wilde een dienst en een waardig afscheid en dat
terwijl mijn oom helemaal niet gelovig is opgevoed, op wat zondagschool na. Een dienst is dus helemaal niet gepast en gezien hij helemaal op zichzelf leefde en het liefst zo alleen mogelijk was is het ook hypocriet om ineens veel mensen uit te nodigen. Dat is helemaal niet passend.
Na het bij Poese geregeld
te hebben, gaan we weer naar het huis van mijnheer Kibrifasi. Daar spring ik
(kort) onder de koude douche en eten we een simpele, lekkere maaltijd van
rijst, kip en (faya!) sperzieboontjes.
Nu alleen vriendin nog
berichten dat de crematie is verplaatst…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten