Wat een vreemde tijd om te vliegen. Waar ik normaliter om 10:20 het luchtruim in ga met de “Trusted Wings”, is in februari t/m maart de tijd 14:00h dat de PY-993 op De Zondagen de lucht op in gaat. Voor de liefhebbers: een A340-300.
Het voordeel is dat ik niet op een onchristelijk tijdstip mijn bed uit hoef… het nadeel: ik kom om een mega-rot tijdstip aan in Su want dan is het al stikdonker en ik ben ook nog genodigd voor een verjaardag…. Dat wordt een laaaaaange dag. De djogo zal er niet anders door smaken 🍺
Maar goed. Mijn lief brengt me naar Schiphol (waar het op een of andere manier Superdruk is). En ondanks dat ik de koffers wel tien keer heb nagewogen is het altijd weer spannend of er geen gezeur komt…
Al mijn bagage is echter prima binnen de marge en dus kan ik zonder ellende naar de security
Maar uiteraard niet nadat ik mijn lief uitgebreid gedag heb gezegd… wat had het fijn geweest als hij mee had gekund…het is nog niet eerder sinds we bij elkaar zijn dat we zo lang uit elkaar zijn…
Bij security echter zijn mij vele sleutels een “ding”. Normaal laat ik de NL sleutels in de auto maar dat gaat nu logistiek niet en daarnaast heb ik dit keer twee bossen sleutels voor Su mee.
4 deuren, 5 diefijzer deuren, hangsloten… 1 bos van mijzelf en een voor in de (verhuur) sleutelkluis. Dat zijn voor de douane toch echt een vreemd objecten… wie neemt er nou een kleine 30 sleutels mee op vakantie 😅😂😁
Tja… sommige zijn op het zicht raar, maar volkomen logisch als je ze uitlegt.
Dus vervolgen we de reis naar de “isri fowru” (ijzeren vogel) die mij naar switi Sranan zal brengen.
Wtf: Waarom kost een glas Wijn 10 euro hier op Schiphol??!!??? 🍷
Hoewel de SLM vroeg genoeg begint Met boarden en we nagenoeg om even over half twee als klaar zijn, is er uiteraard weer één dodo 🦤 die het presteert om te laat te komen… waarom ze die mensen nog toelaten is mij een vraag… doodgemakkelijk en zonder -schijnbaar- enige gêne loopt ie (notabene) helemaal naar achteren…
Overigens verbazen -of irriteren- me meerdere passagiers om me heen met hun attitude maar dat is weer een ander verhaal (hoe arrogant kun je je opstellen als je geen stoelen naast elkaar hebt geboekt maar die wel eist… (en dan daarna uitgebreid je tenen fotograferen voor we social-post), hoeveel kun je “just like” of “like” zeggen in één zin (Amerikanen) en hoe veel kan een mens hoesten??? Daarnaast verbaas ik me ook over de hoeveelheid lege stoelen… wordt het toch te duur voor de mensen??? 💴 💵 💰
Nog niet eens zo heel veel te laat vertrekken we…
En dan kom ik er achter dat er geen entertainment is als je geen pad of phone mee hebt. De inflight entertainment set is nog van “Air Lingus” 🍀 en als je de SLM wilt ziet moet je je eigen device mee hebben… dat hadden ze wel even van te voren mogen melden 😄 zeker omdat ik geen extra accu mee heb en dus zuinig moet zijn met mijn mobiel voor als ik straks ook aan kom en contact moet zoeken met Paatje die me op komt halen…
Ach… tijd voor een tukkie nu de bananenchips opgepeuzeld zijn…
Ik wordt -een soort van- wakker voor de maaltijd (want echt slapen lukt nog niet…) Niet de langverwachte roti 🫓 maar kip-ketjap met flink rode peper 🌶️
Ik besluit daarna een boekje te lezen. Ik heb ontdekt dat er een US electra aansluiting op mijn stoel zit waar ik met EU ook kan laden.
Wie ooit naar Suriname is geweest weet dat halverwege de vlucht ✈️ een formulier ingevuld moet worden … vroeger moest je het aanhangende strookje met je leven bewaren voor de terugreis… maar dat is al een tijd niet meer zo en dus lijkt het een papieren tijger te zijn geworden. Invullen en het Carbon doorgedrukt strookje inleveren bij binnenkomst
Een damesboekje (en nog steeds geen slaap) verder en het is tijd voor de snack. Een bakje tjaauw ming met kip en een bakje fruit. 🍊 🍎🍈
Verrassend: wanneer ik vertel (tot verbazing van de betreffende dame) dat ik voor zeker de 13e keer naar Sranan reis en in Houttuin verblijf… dat zij óók in Lelydorp verblijft…
Ik ben verward: is mijn adres nou Paramaribo of Kofidyompo?? Ik houd de eerste maar even aan… 😅
Ik heb overigens nog steeds geen (echt) oog dicht gedaan dus dat wordt een pittige fesa.
Om acht uur ben ik eindelijk weer met mijn voetjes op de Sranan gron.
Een uurtje later omhels ik Paatje (met zoon) en gaan we richting Houttuinweg.
Daar is het feestje (nou ja!) voor de tante die 55 wordt. Zwaar onderkleed (men is in koti met gele of paarse angisa). Ik dans echter gewoon mee (soms tot hilariteit van de Surinaamse Dames want die Bakra heeft nu eenmaal een platte kont…)
| Een Surinaams feest verlaat je niet zonder eten |
Na nog twee dansen bekeken te hebben ik er wel klaar mee en dan lijkt ook het afgelopen—
Op naar mijn schoongemaakte Huisje waar ik - toch nog een drankje doe op de veranda want hey… traditie is traditie en ik manlief nog even beeldbel die net in Bakrakondre is opgestaan. En dan is het toch echt oogjes dicht en snaveltjes toe….
 |
| Mijn eigen plekje in Sranan |
Fijn verblijf! Succes met klussen en blijf bloggen! Leuk om te lezen
BeantwoordenVerwijderen