In Suriname zijn niet niet veel (grote) wegen. Als je de ene kant op rijdt kom je in Nieuw Nickerie, verder kun je niet, want dan kom je (via een veerpont) in Engels Gyuana. De andere 'grote' weg leidt naar Brokopondo (stuwmeer) en daar kun je ook niet écht lekker verder (gravelweg), halverwege die weg kun je er nog af naar Atjoni; in een eerdere blog heb je kunnen lezen dat het daar ook op houdt en je verder moet met een korjaal. De andere kant op waren we echter nog niet geweest; die weg loopt naar 'Albina', de grensplaats met Frans Gyuana. Halverwege kun je wel naar Nieuw Amsterdam en daar waren we ook geweest, maar verder dan Tamanredjo waren we nog niet gereden.
Dus togen manlief en ik op een dag naar Albina om te zien hoe die kan van Suriname er - vanaf de weg- uitziet.
Het eerste stukje kende we dus al, maar vanaf Tamanredjo (met veel warungs) was het nieuw. Overigens is deze weg, de Oost-Westverbinding genoemd, wel heel netjes, maar hij is dan nog niet zo heel veel jaren geleden geasfalteerd, hij is dus nog niet zo kapotgereden.
Ook aan deze kant van Suriname is het heel groen. Sterker nog: voor hele lange stukken zie je niets anders dan groen met zo nu en dan huizen er tussen gebouwd. Zo nu en dan kom je door een klein dorpje en zo nu en dan kom je een vakantieresort tegen. Deze willen we nog wel een keer bezoeken, maar vandaag is het doel om naar Albina te rijden en te bekijken en even een kijkje te nemen in Moengo.
Moengo was ooit een industrie"stad", hier werd bauxiet gewonnen. Dat is nu niet meer zo, overigens produceert Suralco nu helemaal niet meer Suriname, ook in Paranam niet meer. Zoals ook in andere landen, blijft daardoor een stad achter met weinig werkgelegenheid voor te veel mensen, dat zie je vooral aan toch wel redelijk wat verval. Toch heeft Moengo wel degelijk wat bijzondere pareltjes; het is namelijk -en dat was voor ons een best aardige ontdekking bij een stop- ook een kunst stad.
Tijdens één van de stops ontdekken we in de berm namelijk een tafereel met kikkers. Als we het naderbij gaan bekijken, blijkt dat er nog veel meer kunst rondom Moengo te vinden is.
 |
| De deze kaart laat zien van attracties langs de OostWest verbinding en de 'U bent hier', maar waar dat dan is? #MistMarkering |
We rijden alleen een kort rondje door Moengo en maken even een korte stop bij een lokale supermarkt om een flesje 'sof' te halen.
De weg naar Albina is meer groen en ... meer groen, met - net als de weg tot Moengo- hier en daar huizen en zo nu en dan een reclamebord/ bord voor een resort. Over borden gesproken, op een andere stop komen we een bord tegen van de OostWestverbinding en de attracties die er langs te zien zijn.
Het bord zou ook moeten aangeven 'waar we zijn', maar die markering mist, al is het feitelijk ook wel weer juist, want we zitten op deze weg immers.
Nu is de foto er wat te klein voor, maar de punten die er op staan zijn (met verkorte uitwerking)
1. Meerzorg, voormalig koffieplantage, te bereiken via de Wijenboschbrug en vooral de grote hindubeelden naast de brug zijn een interessante bezienswaardigheid
2. Tamanredjo, voormalige Javaanse nederzetting. Veel warungs
3. Stolkertsijver/ Wredijk, nederlzetting vanuit voormalige koffie- en cacaoplantages. Militaire voorpost tijdens de binnenlandoorlog. Nu kraampjes met lekkernijen.
4. Cordonpad, verdediginslinie tegen aanvallen van weggelopen tot Slaaf gemaakten. Begint bij Jodensavanne.
5. Babun swampu, zwampgebied met turfachtige bossen. Kan bezichtigd worden op km 75 en 85
6. Moengo, voormalige bauxiet industriestad. Veel kunst.
7. Monument Moi Wanna 85, ter herdenking van de slachtoffers die gevallen zijn in de binnenland oorlog in 85.
8 Albina. Grensplaats, ontwikkeld door Goudsvondsten. Na de eerste wereldoorlog voor toerisme. Vanaf hier naar Galibi.
Wij tuffen door naar Albina.
Als we er zijn doet het wat 'scharrig' aan. Misschien dat we aan de verkeerde kant zijn binnen gereden, maar het gevoel dat we in een vervallen buurt of buurt zijn waar je 's avonds in ieder geval niet moet komen overvalt ons in ieder geval. Niet een plek om een rondje te lopen of even rond te kijken.
Manlief en ik kijken elkaar aan. ZUllen we door naar Galibi? of toch maar nog een keer terug met een gids?
We besluiten het laatste. Mogelijk zitten we gewoon verkeerd en krijgen we nu een verkeerde indruk van een misschien wel heel leuke plaats. We zijn er immers niet bekend en onze 'ANWB-reisgids' geeft weinig aanknopingspunten of tips in deze.
We zien nog even van een afstandje de 'grens' met Frankrijk. Frans Guyana is immers gewoon Frankrijk....al sta je daar niet zo snel bij stil als je zo ver van huis bent.
Maar goed, we zien niet veel om voor 'te blijven hangen', dus we rijden weer terug. Bij Tamanredjo pakken we een Warung, zonder om het niet te doen want het staat er om bekend. Kip met bami it is! Ziet er ook super mooi uit met die kleurtjes en een lekker koude Dawet (ook een beetje 'beveiliging', want als de bami of kip érg heet blijkt te zijn, heb ik een verkoeler bij de hand ;-))
En al je dan verhit in de file op de Bosje-brug staat bedenk je dat een ijsje bij 'Tangelo', de ijssalon bij Hotel Torarica er ook wel in gaat. Dus rijden we naar 'onze' stadsparkeerplaats (we hebben een bewaakt terrein gevonden dat redelijk makkelijk aan te rijden is) vlak bij Torarica en wandelen op ons gemakkie naar het -geparasolde- terras. (binnen kun je ook zitten, maar de Airco staat er net zo koud als het ijs is en dat vinden wij dan niet lekker...)
 |
| Zeg nou zelf: feestje toch?? |
Al met al nog een rit die we nog willen maken maar dan mét gids.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten