Eindelijk heb ik weer internetverbinding op mijn mobiel. Het gaat hier een beetje af-en-aan, maar ik heb deze zaterdagochtend eindelijk even wat kunnen browsen naar de bedrijven die autootjes verhuren en die ik had gevonden in de Surinaamse telefoongids, welke gelijk ook een soort Gouden Gids is.
Mijnheer Kibrifasi had me zijn auto aangeboden, maar dat voelde op de één of andere manier niet helemaal goed en de afgelopen dagen leek hij die auto zelf ook behoorlijk nodig te hebben. Ik huur dus liever zelf een karretje, dan ben ik ook minder 'verschuldigd'.
Ik vind een bedrijfje in Paramaribo dat nog tot twee uur vanmiddag open is en redelijk is geprijsd. Dus manlief en ik gaan weer met de bus naar de stad. Het is nu echter zaterdag en een stuk minder druk met mensen die met de bus reizen, we wachten ruim veertig minuten bij de buurtsuper tot er een bus komt die ons naar de stad brengt.
Dit keer lopen we nagenoeg direct de goede kant op en gelukkig komen we nog ruim op tijd aan bij de verhuurder. Een ruim kwartier later rijden we het parkeerplaatsje af. Het is een beetje wennen omdat je aan de 'verkeerde kant' van de auto en ook de weg zit, maar al snel gaan we "gewoon" in het verkeer mee. Tijd voor een wandelingetje.
Eerst rijden we langs 'Varrosiaux', een leverancier van verf. Daar haal ik 5 gallon primer en 5 gallon buitenlatex in een lichtblauwe kleur. Ik ben benieuwd hoe dat er straks op het huis uit gaat zien. Hoe dan ook; het is vast netter dan de betonlook die het nu heeft.
Met de emmers nog achterin gaan we vervolgens op pad. Ik besluit om richting Groningen te rijden. We zetten de airconditioning niet aan, maar wel de raampjes lekker open; dat scheelt straks ook weer wanneer je uit de auto stapt en dan is de overgang immers niet zo groot.
In Groningen zitten we even langs de Saramaccarivier te genieten van het uitzicht. Helaas is de steiger afgesloten, want die is al te ver vergaan, het is -lijkt het- lang geleden dat daar mensen op zijn geweest. We zitten dus op een betonrand naast de steiger, totdat een best grote spin en vervolgens een of ander raar insect voorbij komt en we besluiten verder te gaan.
In tegenstelling tot in Februari waar we vanaf Groningen de weg terug reden, rij ik nu verder richting de Oost-West verbinding (ook wel 5e rijweg) naar de Saramaccabrug. We rijden via de Wayamboweg, Garnizoenspad en de Kwattaweg, Paramaribo weer in. Op de Kwattaweg stoppen we, nog nèt voor sluitingstijd bij een perceel waar diverse planten worden verkocht. Met een kofferbak vol met plantjes en wat palmen rijden we door naar de Subways die we net even verderop hebben gespot om - zij het late- lunch te eten.
Na de lunch rijden we via de prachtige Sint Petrus en Paulus basiliek - die helaas al gesloten is en we niet kunnen bezichtigen - en de Waterkant weer naar Highway (drukte bij het uitrijden van Paramaribo!) na een korte stop bij Yin Du supermarkt, komen we even later weer aan bij het huis.
Manlief duikt gelijk te tuin in om de plantjes te poten en ik trek de emmer primer open om de eerste muur van een laag te voorzien. De zon is nu - na vijven- niet zo fel meer en het is nog heerlijk een kleine twee uur klussen voor de zon ondergaat en er niet voldoende licht meer is.
Net na zevenen is de eerste muur wit(tig) en hebben de plantjes hun plekje gekregen. Met een koud drankje genieten we vanaf de veranda van de bloemetjes die nu de voortuin sieren. Het begint al wat te worden zo!
Mijnheer Kibrifasi had me zijn auto aangeboden, maar dat voelde op de één of andere manier niet helemaal goed en de afgelopen dagen leek hij die auto zelf ook behoorlijk nodig te hebben. Ik huur dus liever zelf een karretje, dan ben ik ook minder 'verschuldigd'.
Ik vind een bedrijfje in Paramaribo dat nog tot twee uur vanmiddag open is en redelijk is geprijsd. Dus manlief en ik gaan weer met de bus naar de stad. Het is nu echter zaterdag en een stuk minder druk met mensen die met de bus reizen, we wachten ruim veertig minuten bij de buurtsuper tot er een bus komt die ons naar de stad brengt.
 |
| Het autootje voor de komende weken ('ze' spreekt overigens Japanse aanwijzingen) |
Dit keer lopen we nagenoeg direct de goede kant op en gelukkig komen we nog ruim op tijd aan bij de verhuurder. Een ruim kwartier later rijden we het parkeerplaatsje af. Het is een beetje wennen omdat je aan de 'verkeerde kant' van de auto en ook de weg zit, maar al snel gaan we "gewoon" in het verkeer mee. Tijd voor een wandelingetje.
Eerst rijden we langs 'Varrosiaux', een leverancier van verf. Daar haal ik 5 gallon primer en 5 gallon buitenlatex in een lichtblauwe kleur. Ik ben benieuwd hoe dat er straks op het huis uit gaat zien. Hoe dan ook; het is vast netter dan de betonlook die het nu heeft.
Met de emmers nog achterin gaan we vervolgens op pad. Ik besluit om richting Groningen te rijden. We zetten de airconditioning niet aan, maar wel de raampjes lekker open; dat scheelt straks ook weer wanneer je uit de auto stapt en dan is de overgang immers niet zo groot.
In Groningen zitten we even langs de Saramaccarivier te genieten van het uitzicht. Helaas is de steiger afgesloten, want die is al te ver vergaan, het is -lijkt het- lang geleden dat daar mensen op zijn geweest. We zitten dus op een betonrand naast de steiger, totdat een best grote spin en vervolgens een of ander raar insect voorbij komt en we besluiten verder te gaan.
In tegenstelling tot in Februari waar we vanaf Groningen de weg terug reden, rij ik nu verder richting de Oost-West verbinding (ook wel 5e rijweg) naar de Saramaccabrug. We rijden via de Wayamboweg, Garnizoenspad en de Kwattaweg, Paramaribo weer in. Op de Kwattaweg stoppen we, nog nèt voor sluitingstijd bij een perceel waar diverse planten worden verkocht. Met een kofferbak vol met plantjes en wat palmen rijden we door naar de Subways die we net even verderop hebben gespot om - zij het late- lunch te eten.
 |
| Yin Du market aan Highway (foto: Socrates Arrais) |
Na de lunch rijden we via de prachtige Sint Petrus en Paulus basiliek - die helaas al gesloten is en we niet kunnen bezichtigen - en de Waterkant weer naar Highway (drukte bij het uitrijden van Paramaribo!) na een korte stop bij Yin Du supermarkt, komen we even later weer aan bij het huis.
Manlief duikt gelijk te tuin in om de plantjes te poten en ik trek de emmer primer open om de eerste muur van een laag te voorzien. De zon is nu - na vijven- niet zo fel meer en het is nog heerlijk een kleine twee uur klussen voor de zon ondergaat en er niet voldoende licht meer is.
 |
| Voortuintje |
Net na zevenen is de eerste muur wit(tig) en hebben de plantjes hun plekje gekregen. Met een koud drankje genieten we vanaf de veranda van de bloemetjes die nu de voortuin sieren. Het begint al wat te worden zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten