Ik kan mij bijna niet voorstellen hoe lang het geleden is dat ik geblogd heb. En er is ZO veel gebeurd in de tijd dat ik over de kaaiman en de regen schreef.
Het is nu al weer maart 2020 en ik besef mij dat de post over Alen Ten (Regentijd) ging over 2018 en het het bijna een jaar geleden is dat ik schreef op deze blog!!! En er is ZO VEEL GEBEURD in de tussentijd!!!
Vlak na het filmpje over de regentijd, gingen manlief en ik weer naar huis. Het grappige is dat we in het vliegtuig al weer heimwee kregen naar ons SU-stekkie en we al weer plannen aan het maken waren voor de volgende reis. Wie had dát ooit gedacht. Twee mensen die het prima vonden om op NL-bodem te vertroeven en 'buiten Europa' niet zo hoefde, die nu (stiekum) hopeloos verliefd verliefd werden op 'a switi kondre'... dat mooie land met al die groene pracht, lekker warm (jaja... inclusief het hete eten)...
Deze Bakra's ... tja... a kondre e taki na un kwataki :-)
Maar wat ik zei: er is ZOVEEL gebeurd in de tussentijd dat ik bijna niet weet waar te beginnen......
Dus laat ik gewoon beginnen waar ik geëindigd ben... en dat was april 2018...
***********************************
April 2018....Nederland is koud. Ondanks dat het dat weekeinde daarna één van de mooiste weekeinden van het voorjaar is; ik vind het koud!. Hoe ik dat (nog) weet? Simpel; ik liep de Fjoertoer met mijn beste vriendin op Terschelling. Terwijl zij in een t-shirt genoot van het "warme' weer, liep ik te klappertanden van de kou. Wollen trui, fleece vest, thermos ondergoed....
Op een gegeven moment hadden we per ongeluk de kachel van ons huurhuisje aan laten staan, wat resulteerde in een temperatuur van boven de 25 graden... ik was superblij! maar vriendin dacht in een sauna beland te zijn...
Wat mij opvalt is dat als je eenmaal "gewend" bent c.q de warme van SU hebt omarmt, dat de kou van Patatakondre/ Bakrakondre je overvalt en je - zelfs als Bakra- er niet meer aan kunt wennen.
De energieleverancier is blij met ons, want onder de 22 graden wordt het écht niet in ons onderkomen.
************************************
Ergens halverwege 2018: Mijnheer Kibrifasi heeft geregeld dat de deur van het diefijzer gemaakt is. Niet via die 'L*U*L* die het eerst (niet) heeft geregeld, maar een eigen lasser. (nu (2020) blijkt dat beide lassers prutswerk hebben geleverd, want het roest als de te**ing*)...
NB; voor diegenen die OOIT diefijzer laten lassen. 1. Neem geen 10mm/10mm meubelijzer (te dun) en 2. laat rondom lassen zodat het water dat bovenop blijft staan geen impact heeft...
**********************************
Ik
Ergens in de zomer van 2018.... ik begin weer met verzamelen van dingen die we 'nodig' hebben in SU (natúúrlijk hebben ze daar van alles te koop... maar die LIDL, ACTION etc. etc. hè...).
*********************************
Ergens in de zomer van 2018: JAAAAAAAAAA!!! we hebben weer geboekt!!!! Einde september gaan we weer naar SU!!!!
*******************************
Maar... voor die tijd besluit ik les 'Sranantongo' te nemen bij Kwasi Koorndijk Consultancy (lessen ontwikkelt door stichting Opo Oso Sranangtongo). Ik ben er namelijk klaar mee dat voor de buurman een tolk moet komen, dat ik niet versta waar het over gaat (behalve dat ik ergens begrijp dat het over mij gaat) en dat voor ieder wissewasje in het Sranan moet vragen "wat zegt u" omdat men "de Bakra' een hak wil zetten en ook omdat ik wil horen bij het zaken doen waar men mij mee wil afzetten...
Dus ik ga vanaf september braaf iedere vrijdagavond naar de Sranantongo lessen in de Bijlmer en ik leer. Ik leer over de geschiedenis, de cultuur, het koken, het eten, de mensen, de levensovertuigingen en de taal. De taal zelfs in drie vormen: de authentieke vorm, de stadse vorm (lijkt ook op 'patata sranan') en de straat taal....alle drie moet je ze namelijk herkennen ook al spreek je zelf alleen één vorm.
************************************
Ik leer, ik leer en ik leer... totdat ik al na les drie naar Sranan ga... zou ik al iets kunnen praten in de taal?
Het is nu al weer maart 2020 en ik besef mij dat de post over Alen Ten (Regentijd) ging over 2018 en het het bijna een jaar geleden is dat ik schreef op deze blog!!! En er is ZO VEEL GEBEURD in de tussentijd!!!
Vlak na het filmpje over de regentijd, gingen manlief en ik weer naar huis. Het grappige is dat we in het vliegtuig al weer heimwee kregen naar ons SU-stekkie en we al weer plannen aan het maken waren voor de volgende reis. Wie had dát ooit gedacht. Twee mensen die het prima vonden om op NL-bodem te vertroeven en 'buiten Europa' niet zo hoefde, die nu (stiekum) hopeloos verliefd verliefd werden op 'a switi kondre'... dat mooie land met al die groene pracht, lekker warm (jaja... inclusief het hete eten)...
Deze Bakra's ... tja... a kondre e taki na un kwataki :-)
Maar wat ik zei: er is ZOVEEL gebeurd in de tussentijd dat ik bijna niet weet waar te beginnen......
Dus laat ik gewoon beginnen waar ik geëindigd ben... en dat was april 2018...
***********************************
April 2018....Nederland is koud. Ondanks dat het dat weekeinde daarna één van de mooiste weekeinden van het voorjaar is; ik vind het koud!. Hoe ik dat (nog) weet? Simpel; ik liep de Fjoertoer met mijn beste vriendin op Terschelling. Terwijl zij in een t-shirt genoot van het "warme' weer, liep ik te klappertanden van de kou. Wollen trui, fleece vest, thermos ondergoed....
Op een gegeven moment hadden we per ongeluk de kachel van ons huurhuisje aan laten staan, wat resulteerde in een temperatuur van boven de 25 graden... ik was superblij! maar vriendin dacht in een sauna beland te zijn...
Wat mij opvalt is dat als je eenmaal "gewend" bent c.q de warme van SU hebt omarmt, dat de kou van Patatakondre/ Bakrakondre je overvalt en je - zelfs als Bakra- er niet meer aan kunt wennen.
De energieleverancier is blij met ons, want onder de 22 graden wordt het écht niet in ons onderkomen.
************************************
Ergens halverwege 2018: Mijnheer Kibrifasi heeft geregeld dat de deur van het diefijzer gemaakt is. Niet via die 'L*U*L* die het eerst (niet) heeft geregeld, maar een eigen lasser. (nu (2020) blijkt dat beide lassers prutswerk hebben geleverd, want het roest als de te**ing*)...
NB; voor diegenen die OOIT diefijzer laten lassen. 1. Neem geen 10mm/10mm meubelijzer (te dun) en 2. laat rondom lassen zodat het water dat bovenop blijft staan geen impact heeft...
**********************************
Ik
Ergens in de zomer van 2018.... ik begin weer met verzamelen van dingen die we 'nodig' hebben in SU (natúúrlijk hebben ze daar van alles te koop... maar die LIDL, ACTION etc. etc. hè...).
*********************************
Ergens in de zomer van 2018: JAAAAAAAAAA!!! we hebben weer geboekt!!!! Einde september gaan we weer naar SU!!!!
*******************************
Maar... voor die tijd besluit ik les 'Sranantongo' te nemen bij Kwasi Koorndijk Consultancy (lessen ontwikkelt door stichting Opo Oso Sranangtongo). Ik ben er namelijk klaar mee dat voor de buurman een tolk moet komen, dat ik niet versta waar het over gaat (behalve dat ik ergens begrijp dat het over mij gaat) en dat voor ieder wissewasje in het Sranan moet vragen "wat zegt u" omdat men "de Bakra' een hak wil zetten en ook omdat ik wil horen bij het zaken doen waar men mij mee wil afzetten...
Dus ik ga vanaf september braaf iedere vrijdagavond naar de Sranantongo lessen in de Bijlmer en ik leer. Ik leer over de geschiedenis, de cultuur, het koken, het eten, de mensen, de levensovertuigingen en de taal. De taal zelfs in drie vormen: de authentieke vorm, de stadse vorm (lijkt ook op 'patata sranan') en de straat taal....alle drie moet je ze namelijk herkennen ook al spreek je zelf alleen één vorm.
************************************
Ik leer, ik leer en ik leer... totdat ik al na les drie naar Sranan ga... zou ik al iets kunnen praten in de taal?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten