Karel de Kaaiman en AlenAlenAlen!

Gisterenavond zaten we op de veranda zoals eigenlijk elke avond en zagen we een prachtige maan. Zo 's avonds buiten terwijl het nog lekker warm is, is werkelijk genieten. De televisie die aan het begin van 2017 gestolen werd, hebben we - op een enkel moment na- compleet niet gemist en we hebben nog niet overwogen een nieuwe te gaan halen. 

Volle maan boven Suriname

We luisteren naar de 'fluitende kikkertjes', horen het leefgeluid van verderop en verbazen ons over het immense volume van de muziek in sommige passerende auto's. Het is al weer einde maart, morgen is het eerste paasdag en op dinsdag zitten we al weer in het vliegtuig naar huis. Waarom gaat de tijd niet evenredig langzaam als de rest in dit land?

In het huis dat wat verder schuin links van ons staat lijkt gezang aan te vangen. We zijn er inmiddels achter dat er christelijke bijeenkomsten worden gehouden. Er zijn ongelofelijk veel kerken, moskeeën, bidhuizen, tempels e.d. hier in Suriname en vooral de op christelijke leest geschoolde kerken (protestants, pinkster e.d.) zijn talrijk en hebben de meest bijzondere namen: de brandende braamstruik gemeente, Stromen van Kracht en God's Bazuin Ministerie om er maar een paar te noemen. Hoe de groep heet die in het huis bijeenkomt weet ik niet, maar dat ze zingen wel. Luid en vol overgave (en veel herhaling) prijzen zij al zingend de Heer (voor enkele uren).

In de namiddag van een zonnige eerste Paasdag zoeken wíj geen eieren, maar is er wel een ander dier op het erf dat ze volgens mij wel lust. Een kaaiman(netje)! We kunnen er redelijk dichtbij komen om hem/haar te bekijken. Hij kijkt ons wel aan maar blijft heel stil zitten. Als we weer op de veranda zitten gaat hij er pijlsnel van door; via de auto, via een kuiltje hier-en-daar maakt hij de lange oversteek naar het water. Ongetwijfeld vinden we over een paar jaar dat hij niet meer zo leuk is als hij ruim over de meter lengte is, maar voor nu het een leuke waarneming! We noemen haar/hem 'Karel', Karel de Kaaiman. We hebben dus nu 'Henk (of Herman) de Hagedis' voor alle in de tuin voorkomende hagedissen, Karel de kaaiman voor alle in de tuin voorkomende kaaimannen :-)

Karel is nog maar klein, hij is ongeveer 60/70 cm lang

Tweede Paasdag gaat, net als de eerste, lekker rustig voorbij. Net als in Nederland is hier in Suriname de tweede Paasdag - ook wel Paasmaandag- een vrije dag en er rijden dan ook niet zoveel busjes of ander verkeer. 

Manlief stelt dat we in jaren niet zo goed weer hebben gehad met de Pasen. De afgelopen jaren hebben we de paasdagen veelal op Nederlandse campings in de caravan doorgebracht en was het vaak fris en/of regenachtig. Dat goede weer bevalt wel goed! In de middag krijgen voor ons eigen 'paasgevoel' alsnog een buitje cadeau. Regen noemen ze in Su: Alen (regentijd is dus Alen Ten of alenten). Regent het hard dan zegt men 'alen alen'; het woord wordt dan gedupliceerd. Regent het pijpenstelen dan is 'Alen alen alen' de uitroep, al kent men óók een specifiek woord voor echte slagregens met rukwinden en dat is 'sibibusi'. Van slagregen en rukwinden is nu geen sprake; het regent gewoon ontzettend hard... en met dit filmpje is dan ook de verslaglegging van het Su-bezoek in maart 2018 ten einde. 

"Goede" Vrijdag...

Manlief en ik hebben een andere Chinese supermarkt ontdekt aan de Indira Ghandi weg die we erg fijn vinden. Hij is nagenoeg gelijk aan de 'Yin Du' aan de JFK highway en heeft ongetwijfeld hetzelfde assortiment, maar op de één of andere manier vinden we het er fijner winkelen.

Eerst rijden we naar Paramaribo, want ik moet pinnen... so far so good.

Dan stoppen we bij 'de supermarkt' ook dat gaat goed.

We rijden weg en ik sorteer netjes voor om af te slaan.

Terwijl ik wacht tot een paar fietsers van de weg af zijn, is er inees een immense klap aan mijn zijde....

Ik kijk naar links en zie een scooter/brommer die ons aangereden heeft.

In eerste instantie denk ik dat ik hem aangereden heb en ben helemaal van de leg. Maar even later als ik wat meer helder na kan denken weet ik dat dit niet logisch is. Ik stond immers stil én de brommer raakte mij op mijn deur (en niet op mijn motorkap).

Ik sta echter nu op een parkeerplaats en ben helemaal van mijn apropootje.

Ik heb alle deuren op slot. Een man die op de hoek stond (dronkaard) staat een hoop stennis te maken. Hij spreekt Sranan en ik versta er niks van (daar moet ik toch echt wat aan doen!) ...

Wat nu...

Een paar keer diep adem halen.

Manlief is inmiddels uitgestapt. Zijn postuur zorgt er voor dat de 'blakaman' jongens op de brommer (het zijn er twee) niet zoveel praatjes hebben.

Ik probeer de politie te bellen. De verhuurmaatschappij heeft immers verteld dat dit moest. Er wordt echter niet opgenomen wanneer ik 115 bel...

Wat nu...

Ik zoek naar formulieren...

Niet in de auto...

Wat nu...

Het gebeurt niet vaak, maar ik raak een soort van in paniek. Of eigenlijk niet in 'paniek' , maar ik ben verre van blij.

We stappen nu uit. De jongen van de brommer is erg van slag dat hij 'bakra's' heeft aangereden. Hij kwam van de supermarkt en heeft niet goed uitgekeken. Ook zijn 'goede vrijdag' , want dat is het vandaag, is verre van goed.

Hij moet naar zijn werk, en dit komt verre van goed uit.

Ik bel de verhuurder (Cars Plus) en krijg geen gehoor.
Ik bel de politie en krijg geen gehoor.

Ik laat mijn handen voorzichtig los van mijn stuur en bedenk wat er daadwerkelijk gebeurd is.

Ik besluit overal foto's van te nemen. De voertuigen, de rijbewijzen, de bewijzen... het moet genoeg zijn.

De jongens laten alle fotografie gelaten doen.

Daarna rijden we ieder ons weegs...

|Nou, dat was me het avontuur weer wel...


TIPS en tricks:

Als je een auto huurt, contoleer altijd of de schadeformulieren in de auto aanwezig zijn.
Vraag altijd om een telefoonnnummer waar men op bereikbaar is.
Blijf 115 bellen tot men opneemt (het is niet hetzelfde als 112 in Nederland, meerdere pogingen kunnen nodig zijn)
Maak overal foto's van.
Ook al is de druk nog zo groot, vul het schadeformulier in én laat ondertekenen door de tegenpartij.