Als Lau het niet heeft

Kerstvakantie 2021-2022... Manlief en ik hebben er een hele tijd naar uit gekeken om weer in Su te zijn. Ik had de 'mazzel' om in oktober er te zijn, maar werken in Su is toch wat anders dan 'verlof in Su'...

En laat deze vakantie onze warmwater boiler e i n d e l i j k te zijn aangelegd.. en dat betekent ook een nieuwe kraan en dat valt nog niet mee. Want oomlief heeft twee verschillende maten aangelegd (12 en 15 cm hartafstand) en de standaard is nu 15 en de kraan dit ik nu nodig heb is 12... en dat blijkt een 'oude maat'... lees: ONMOGELIJK verkrijgbaar in Su.

We tuigen eerst naar de Plieger en worden dan naar 'Lau's' verwezen... als Lau het niet heeft... vergeet het dan maar....

Helaas heeft Lau het niet...en - volgens elke Surinamer die we spreken: als Lau het niet heeft... dan is het in Su niet verkrijgbaar...

En daar zitten we dan...

Geen kraan die past op onze aansluitingen....

Maar we geven niet zomaar op en reizen af naar 'Plieger Paramaribo'... daar... een geluk bij een ongeluk.. blijkt een verkeerde kraan te zijn geleverd en na (bijna een uur!) krijgen we ene verkeerd uitgeleverde kraan..

Daarna deinstalleer ik alles thuis en - fingers crossed- sluit ik alles weer aan, waarna alles weer lekker doorsnort...

Alleen in Su...

Deze kerst willen 'masra nanga mi' de kerst in Suriname doorbrengen, maar de electiriciteit en het water is al jaren een 'gezeik' en dat moet nu maar eens geregeld worden... dus ging ik helemaal in mijn uppie twee weken naar Suriname. Online werken kan daar immers ook...  Dus... laptop mee, papieren mee en gaan met die banaan...water is gelukt... elektra helaas nog niet...soms hebben dingen blijkbaar meer tijd nodig...

 

Het is vreemd om alleen bij het huis aan te komen. Daar waar manlief en ik altijd samen 'kwartier maken' ben ik nu in mijn uppie om de dingen te regelen. Het is echt een zegen dat we nu een goede beheerder hebben die al dingen op orde heeft gemaakt... aankomen in een schoon huis scheelt zeker anderhalve dag geploeter!

Maar toch voelt het ook überrelaxed en de buren aan de overkant - die voorheen alleen vriendelijk gedag zeggen- zoeken nu echt contact.

Zo leggen zij mij uit dat de struiken die op de straat groeien een soort hibiscus zijn. In Suriname is dat de oorspronkelijke grondstof van 'syuro' (ook wel 'kola'). Zij plukken de struiken en 's avonds krijg ik een pot met 'syuru' siroop... niet TE veel drinken, want je bloeddruk gaat er van omlaag.

Ik maak ook kennis met de vrouw van de mini-super op de hoek. Zij blijkt mijn oom goed gekend te hebben. Hoewel ze niet veel kwijt wil op dit moment, blijkt wel dat mijn oom - in tegenstelling tot wat 'bijvrouw' en 'beheerder' ooit verteld hebben- best een vriendelijke maar norse en op zichzelf staande man was.

Ik sta dagelijks om 3 uur 's nachts op... dan is het 7 uur in Nederland... dat is mijn normale starttijd van werken. Lijkt 'heel zwaar'.. .maar dat is het niet. Het is dan nog koel in Sranan... ik klap mijn laptop open en doe 'mijn ding'... dat mijn dag om 20:00 wel zo'n beetje klaar is, is helemaal niet erg. Het is dan al stikdonker en er gebeurd verders toch niet zo veel... een dag van 03:00- 19:00/20:00 is helemaal prima.  Ook al pak in een uurtje in de lunch om te loungen in de hangmat. 

En dan is daar ineens dat 'zaadje'.... zou ik in Su kunnen leven/ wonen? Wat als ik hier een baan kan vinden?