Een bruine boterham met kaas, een warme douche en....angst?

Potverdriedubbeltjes! Het is inderdaad koud in Nederland. Toen ik naar Suriname ging, had ik gewone – niet eens superdikke- kleding aan en een zomerjasje. Ik hield rekening met dat het in Suriname een stuk warmer kon zijn (al bleek mijn kleding bij aankomst alsnog veel te warm!), maar nu ik terug kom, is diezelfde kleding – die toen warm genoeg was, nu veel te koud.

Manlief heeft gelukkig de verwarming in de auto hoog opgestookt en ook de stoelverwarming al aangezet. Ik ben zo blij hem weer te zien. Ik ben wel vaker langer weg van huis, voor congressen, voor cursus of werk, maar nog niet eerder ben ik zo blij geweest dat ik weer terug ben.

Bij thuiskomst moet hij helaas gelijk weer naar zijn werk en blijf ik alleen in huis achter. Ineens overkomt met het gevoel van angst. Angst om alleen thuis te zijn. Ik trek de gordijnen wat dicht van alle ramen, draai de luxaflex van de keuken dichter en loop alle deuren na en doe ze op slot.

Ik stap eerst onder de – warme!- douche en blijf er zeker twintig minuten onder staan (ja, ja, ik weet ‘t; niet echt milieuvriendelijk…), daarna trek ik mijn meest favoriete warme trui aan en ik maak voor mezelf een bruine boterham met lekkere oude kaas. Terwijl ik die eet, overkomt me dat gevoel van angst weer. Ik loop weer alle deuren na en controleer of ze op slot zitten.

Ik probeer wat te slapen, in de vlucht terug heb ik erg weinig geslapen. Ik neem me eigenlijk altijd wel voor om tijdens de vlucht te slapen, maar het lukt nooit goed en nu maalden mijn gedachten ook nog eens door mijn hoofd. Wat er allemaal is gebeurd de afgelopen weken, wat er allemaal nog geregeld moet worden, Herta en Streep die ik achter heb moeten laten – gaan die wel goed terecht komen?

Diezelfde gedachten heb ik nu ik thuis ben ook. Zou vriendin weten waar ik woon? Wat als ze kwaad in de zin heeft en hier ineens op de stoep staat om verhaal te halen….

Ik ben blijkbaar toch uiteindelijk in slaap gevallen, want ik schrik wakker van gestommel. Ik zit rechtop in bed en luister aandachtig. Gelukkig blijkt het afkomstig van de buren. Maar slapen kan ik niet meer.

Dan maar wat mails verwerken en alvast een lijstje maken van wat er allemaal geregeld moet worden… “melden bij het GBA”, “Verklaring van erfrecht”, “stamboom”, “erfenis onder beneficiaire (no way dat ik zuiver ga accepteren). Eerst maar eens google-en op ‘erfenis buitenland’ en wat info inwinnen over hoe dat aanvaarden over beneficiaire gaat. Hoe zit dat eigenlijk met het aanmelden bij het GBA?

Ik hoor gemorrel aan de deur… mijn god… het zou toch niet???

Dan hoor ik de sleutel in het slot en hoor ik “vrouwtje!!!’… ik relax weer wat en ik zie dat het tijd is voor mijn hubbie om thuis te komen. Gelukkig, ik ben niet meer alleen…. Het is toch wat, wat zo’n ervaring met je doet….